รอยร้าวที่มากขึ้นในอาคารเก่า

การเกิดรอยร้าวหรือรอยแตกของคอนกรีตทั้งตัวอาคารที่มีอายุการใช้งานมีสาเหตุมากมาก แบางบ่อยๆ ได้ 2 แบบ คือ รอยร้าวที่เกิดกับโครงสร้างที่รับกำลัง เช่น คาน เสา พื้น หรือ ฐานราก กับ รอบร้าวที่เป็นปูนมอร์ต้าร์ทั่วไป การเกิดรอยร้าวนี้มีสาเหตุมาจากหลายประการ ดังนี้ 

​

1. วัสดุมีการเสื่อมสภาพตามอายุ ยกตัวอย่าง คอนกรีต มีอายุเกิน 30 ปี มักเกิดการเสื่อมสภาพตามการใช้งา่น เนื่องจาก การรับน้ำหนัก การแอ่นตัว การยืดหดตัวจากสาเหตุต่างๆ โดยมากคอนกรีตมีอายุอย่างน้อย 100ปีแต่เนื่องจากการใช้งานและการตัดต้นทุน ทำให้คอนกรีต มีอายุสั้นลง การที่อายุของคอนกรีตมีจำกัด การเกิดรอยร้าวจึงแปรผันตามอายุของคอนกรีต ยิ่งนานยิ่งเสื่อมสภาพและผิวจะแตกร้าวได้ง่าย กลายเป็นฝุ่น เป็นเศษคอนกรีต

​

2. การไม่มีวัสดุปิดผิวทับคอนกรีต อาคารใหม่ๆ มักมีการดูแลรักาษเป็นประจำ ทาสี ทากันซึม ยาแนวกันตลอดเวลา แต่หลังจาก ผ่านไป การดูแลลดน้อยลง คอนกรีต ต้องทนต่อสภาพอากาศโดยตรงไม่มีตัวช่วยกันความร้อน ฝน น้ำ หรือ ลม ได้ การเกิดรอยร้าวเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

​

3. การปรับเปลี่ยนสภาพดินและน้ำใต้ดิน เป็นผลให้การไหลตัวของดินมีการเปลี่ยนแปลง การทรุดตัวที่ไม่เท่ากัน การทรุดตัวมากเกิดกำหนดที่ฐานรากจะรับได้เป็นผลให้เกิดรอยร้าวในคอนกรีต 

​

สาเหตุอื่น อาจจะมีเพิ่มเติมตามแต่ ภูมิภาคหรือพื้นที่ ซึ่งควรมีการวำรวจรอยร้าวอยู่สม่ำเสมอและอย่าละลเยที่จะซ่อมแซม